Þegar talað er um eignir í lögfræðiheiminum hefur það oft aðra merkingu en maður á að venjast. Vörur innihalda hluti og eignarrétt. En hvað þýðir þetta eiginlega? Þú getur lesið meira um þetta á þessu bloggi.
Vörur
Til viðfangsefnis eignar teljast vörur og eignarréttur. Vörum má skipta í lausafé og fasteignir. Í siðareglunum kemur fram að hlutir séu ákveðnir hlutir sem eru áþreifanlegir fyrir fólk. Þú mátt eiga þessar.
Lausafjáreign
Með lausafé eru hlutir sem ekki eru fastir eða hlutir sem þú getur tekið með þér. Má þar nefna húsgögn í húsinu eins og borð eða skáp. Sumir hlutir eru sérsmíðaðir fyrir herbergi í húsinu, svo sem innbyggður skápur. Þá er óljóst hvort þessi skápur tilheyri hinum lausa eða fasta hlutum. Oft er þegar búið er að flytja húsnæði gerður listi yfir hvaða hlutir mega taka af fyrri eiganda.
Fasteignir
Lauseign er andstæða fasteignar. Um er að ræða eign sem tengist landi. Fasteign er einnig kölluð fasteign í fasteignaheiminum. Þannig er átt við hluti sem ekki er hægt að taka í burtu.
Stundum er ekki alveg ljóst hvort hlutur er laus eða fastur hlutur. Það er þegar athugað er hvort hægt sé að fara með hlutinn út úr húsi án skemmda. Sem dæmi má nefna innbyggt baðkar. Þetta er orðið hluti af húsinu svo það verður að taka það í gegn þegar húsið er keypt. Þar sem það eru nokkrar undantekningar frá reglunni er gott að gera lista yfir alla hluti sem þarf að taka yfir.
Til flutnings fasteigna þarf lögbókanda. Eignarhald hússins færist á milli aðila. Til þess þarf fyrst að skrá lögbókanda í opinberar skrár sem lögbókandi sér um. Eftir skráningu öðlast eigandi eignarrétt á því gegn öllum.
Eignarrétt
Eignarréttur er framseljanlegur efnislegur ávinningur. Dæmi um eignarrétt er réttur til að greiða peningaupphæð eða réttur til að afhenda hlut. Þetta eru réttindi sem þú getur metið peninga á, eins og peningana á bankareikningnum þínum. Þegar þú átt rétt á eignarrétti er í lagalegu tilliti talað um að þú sért rétthafi. Þetta þýðir að þú átt rétt á góðu.